rzeźba przedstawiająca znaną postać historyczną

Rzeźba przedstawiająca Chrystusa Króla, została ufundowana jako wotum wiernych w 100. rocznicę Niepodległości Polski. 4. prawidłowo sytuuje w czasie i w przestrzeni geograficznej poszczególne epoki, style, kierunki i tendencje w sztuce; 5. charakteryzuje i opisuje sztukę powstałą w obrębie poszczególnych epok, kierunków i tendencji; 7. łączy najistotniejsze dzieła ze środowiskiem artystycznym, w którym powstały; II. Zapoznawanie z Na wystawie i aukcji pojawią się również trzy inne prace Mitoraja, w tym rzeźba „Nudo”, przedstawiająca nagie, męskie ciało. Październikowa wystawa to również jedyna okazja, aby zobaczyć model do Pomnika Bohaterów Warszawy „Nike” Aliny Szapocznikow, jednej z najbardziej rozpoznawalnych na świecie polskich artystek. Rzeźba przedstawiająca kobiecą pełną sylwetkę od torsu w dół. Na zdjęciu z lewej strony artysta pracujący nad rzeźbą używający do pracy piły motorowej. Z prawej strony rzeźba już zakończona ustawiona w plenerze. Jerzy Iwacik „Rozwijam się, Zwijam się”, 200 centymetrów, 2019 rok. posąg. rzeźba wykonana z kamienia, metalu, drewna przedstawiająca postać ludzką. biust. rzeźba przedstawiająca górną część postaci. podobizna. fotografia, rzeźba przedstawiająca czyjąś twarz. tors. rzeźba przedstawiająca tułów ludzki bez rąk. popiersie. Neue Leute Kennenlernen Frankfurt Am Main. w opracowaniu... PREHISTORIA PIERWSZE CYWILIZACJE GRECJA ARCHAICZNA GRECJA KLASYCZNA GRECJA HELLENISTYCZNA ETRUSKOWIE RZYM SUMER/AKAD BABILON/ASYRIA EGIPT CYKLADY MYKENY KRETA Polimedes Cheramyes Antenor Bryaksis Kresilas Myron Fidiasz Hageladas Hegias Mikon Poliklet Kalamis Pajonius Kefizodot Starszy Praksyteles Timoteos Skopas Lizyp Eufranor Leochares Kefizodot Młodszy Eutychides z Sykionu Archelaos z Priene Chares z Lindos Damofon z Messeny Doidalses Boetos z Chalkedonu Agesandros Apollonios z Tralles Tauriskos z Tralles Agasias z Efezu Apollonios z Ate WCZESNE ŚREDNIOWIECZE ROMANIZM GOTYK RENESANS MANIERYZM BAROK WCZESNE CHRZEŚCIJAŃSTWO BIZANCJUM RZEŹBA INSULARNA RZEŹBA PRZEDROMAŃSKA Nicola Pisano Giovanni Pisano Andrea Pisano Niccolò di Piero Lamberti Jacopo della Quercia Wit Stwosz Lorenzo Ghiberti Donatello Domenico Gagini Francesco Laurana Tullio Lombardo Antonio Lombardo Andrea del Verocchio Tilman Riemenschneider Antonello Gagini Michał Anioł Alfonso Lombardi Benvenuto Cellini Leone Leoni Giambologna Chiarissimo Fancelli Juan de Mesa Juan Montañés Francesco Mochi Alessandro Algardi Gian Lorenzo Bernini Giuliano Finelli Giacomo Fancelli Giacomo Ponsonelli Pierre-Étienne Monnot Camillo Rusconi Andreas Schlüter ROKOKO KLASYCYZM AKADEMIZM ANTYAKADEMIZM IMPRESJONIZM SYMBOLIZM Robert Le Lorrain Bernardino Cametti Giovanni Baratta Agostino Cornacchini John Michael Rysbrack Edmé Bouchardon Louis-François Roubillac Peter Anton von Verschaffelt Étienne Maurice Falconet Ignaz Günther Aleijadinho Claude Michel (Clodion) Jean-Antoine Houdon Antonio Canova Johann Schadow Bertel Thorvaldsen François Rude Antoine-Louis Barye Jean-Baptiste Carpeaux Pierre Louis Rouillard Frederic Leighton Auguste Rodin Camille Claudel Medardo Rosso Louis-Ernest Barrias Wacław Szymanowski Antoine Bourdelle Konstanty Laszczka Paolo Troubetzkoy Xawery Dunikowski Bolesław Biegas NOWOCZESNY KLASYCYZM SYNTETYZM EKSPRESJONIZM FIGURATYWNY KUBIZM FUTURYZM DADAIZM François Pompon Aristide Maillol Joseph Bernard Rik Wouters Gustav Vigeland Ernst Barlach Xawery Dunikowski Libero Andreotti Georg Kolbe Charles Despiau Carl Milles Anna Huntington Edward McCartan Wilhelm Lehmbruck Jose De Creeft Howard Manship William Zorach Arturo Martini Giacomo Manzù Venanzo Crocetti Constantin Brâncuşi Gaston Lachaise Henry Moore Barbara Hepworth John Safer Henri Matisse Wilhelm Lehmbruck Jean Dubuffet Jacob Epstein Jacques Lipchitz Alberto Giacometti Pablo Serrano Leonard Baskin Manuel Neri Paul Thek Pablo Picasso Julio González David Smith Joel Shapiro Umberto Boccioni Marcel Duchamp Hans Arp Max Ernst KONSTRUKTYWIZM NEOPLASTYCYZM SURREALIZM SOCREALIZM EKSPRESJONIZM ABSTRAKCJONISTYCZNY POP-ART Vladimir Tatlin Naum Gabo Katarzyna Kobro Richard Lippold Kenneth Snelson Joan Miró Salvador Dali Wiera Muchina Arno Breker Josef Thorak Willem De Kooning Alexander Calder Louise Nevelson Isamu Noguchi George Rickey Louise Bourgeois Jean Tinguely James Rosati Eduardo Chillida John Chamberlain Clement Meadmore Mark di Suvero Frank Stella Roy Lichtenstein Robert Rauschenberg Andy Warhol Claes Oldenburg Maria Sol Escobar MINIMALIZM POSTMINIMALIZM POWRÓT FIGURATYWIZMU FOTOREALIZM HIPERREALIZM ENVIRONMENT LAND ART Tony Smith Anne Truitt Ellsworth Kelly Giacomo Benevelli Arnaldo Pomodoro Donald Judd Robert Morris Dan Flavin Carl Andre Larry Bell Richard Serra David Smith Anthony Caro Sol LeWitt Eva Hesse Robert Graham Jackie Winsor Keith Sonnier Bruce Nauman George Segal Fernando Botero Robert Graham Duane Hanson John De Andrea Ron Mueck George Rickey Robert Irwin Christo Robert Smithson Michael Heizer RZEŹBA WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKA Sztuka wczesnochrześcijańska (nazywana również późnoantyczną) rozwijała się od ok. 200 r. do ok. 500 r., czyli do ukształtowania się odrębnego stylu sztuki bizantyjskiej. W IV w. chrześcijaństwo przeszło drogę od religii prześladowanej do oficjalnej religii imperium, a jego sztuka adaptowała do swoich potrzeb tradycję i ikonografię sztuki antycznej. Ze względu na "katakumbowy" charakter pierwszego stulecia rozwoju chrześcijaństwa, jego sztuka to przede wszystkim malarstwo ścienne, ale od IV w. tworzy ona również pierwsze dzieła rzeźbiarskie, do których zaliczyć można tzw. dyptyki konsularne, drobne wyroby z kości słoniowej, a przede wszystkim zdobiące sarkofagi płaskorzeźby o tematyce biblijnej. Trudno wyznaczyć wyraźną granicę między sztuką wczesnochrześcijańską a sztuką bizantyjską, ponieważ dzieła obydwu nurtów powstawały nawet do XIV w., jednak w kolejnych wiekach wyraźnie zaznaczał się zanik inspiracji antycznych i ujęć realistycznych na rzecz wpływów wschodnich i schematyzmu w ujęciu postaci. Jednym słowem - i wcześniej, tym więcej antycznego, asymetrycznego realizmu - im później, tym więcej stylizacji i symetrii. Dogmatic Sarcophagus, 320-350 r. Sarkofag z Arles z wyobrażeniem św. Piotra, IV w. Sarkofag z Arles, Przejście przez Morze Czerowne Sarkofag z kościoła św. Trofima w Arles Sarkofag z kościoła św. Trofima w Arles Fragment sarkofagu z Muzeum Watykańskliego z przedstawieniem Jezusa i apostołów na jeziorze Henezareth, IV w. Sarkofag Stilicone, 385 r. Sarkofag Receptio animae, IV w., Basílica de Santa Engracia, Saragossa Sarcófago de Arbres ze scenami ze Starego i Nowego Testamentu, IV w. Sarkofag Drausin, Francja, VI w. Nawa bazyliki św. Ambrożego w Mediolanie, detal sarkofagu św. Nabopra i Feloxa, VI-VII w. Niewiasty przy grobie Chrystusa, Wniebowstąpienie, kość słoniowa, 400 r. Sakrofag Aureliusza, katakumby św. Laurentiusa przed Murami (w pasie dolnym: Trzej Królowie, Daniel, adam i Ewa, Uzdrowienie ślepca) RZEŹBA BIZANTYJSKA Sztuka i rzeźba bizantyjska rozwinęła się w następstwie dwóch historycznych wydarzeń: edyktu mediolańskiego z 313 r. kończącego prześladowania chrześcijan i legalizującego nową religię, oraz przeniesienia stolicy imperium do Konstantynopola w 330 r. Konstantynopol stał się nowym, prężnym centrum sztuki, którego starało się przyćmić gasnący blask tradycji rzymskiej, a jego supremację pogłębiło zajęcie innych centrów w następnych stuleciach przez Arabów (Aleksandria, Antiochia) i Gotów (Rzym). Bizancjum nie stworzyło pełnej (tzn. przestrzennej, przeznaczonej do oglądania ze wszystkich stron) rzeźby monumentalnej, ale rozwinęło nowy gatunek płaskorzeźby wykonywanej najczęściej z kości słoniowej - tzw. dyptyku konsularnego - dwuczęściowych tablic pamiątkowych zastrzeżonych wyłącznie dla urzędujących konsulów, oraz tradycję płaskorzeźby zdobiącej sarkofagi - obiekty zdobywające sobie w tym okresie znaczną popularność. Po zniesieniu ikonoklazmu w IX w. i w okresie tzw. renesansu macedońskiego sztuka bizantyjska stworzyła ciekawe dzieła płaskorzeźby z kości słoniowej w formie dyptyków i tryptyków, jak np. tzw. Tryptyk Harbaville. Sarkofag Juniusa Bassusa, 359 r. Tetrarchowie, Narożnik bazyliki św. Marka w Wenecji, IV w., porfir Boczna ściana sarkofagu, Konstatntynopol, wczesny V w. (przerobiony sarkofag małoazjatycki z III w.) Lew z bramy Pałacu Bucoleon, Madryt Tablica ze scenami z życia Chrystusa, 400-430 r., Bode-Museum, Berlin (Rzeź Niewiniątek, Chrzest Chrystusa, Wesele w Kanie Galilejskiej) Dyptyk konsula Areobindusa, Konstantynopol, 506 r., kość słoniowa Dyptyk konsula Areobindusa, Konstantynopol, 506 r., kość słoniowa Fragment dyptyku, Konstantynopol, 518 r. Tablica z alegorią miesiąca września, Cesarstwo Wschodniorzymskie, X-XI w., Bode-Museum, Berlin Przybycie Chrystusa do Jerozolimy, Konstantynopol. X w., Bode-Museum, Berlin Czterdziestu męczenników, Konstantynopol, X w., Bode-Museum, Berlin Missorium Teodozjusza, Museo Nacional de Arte Romano, Mérida Tryptyk Harbaville, X w., kość słoniowa Jan Chrysostom, Konstantynopol, XI w. Chrystus w kościele San Michele degli Scalzi, 1202 r. Dwie tablice z historią Józefa, Konstantynopol, XII w. kość słoniowa, Bode-Museum, Berlin Św. Demetrios, wczesny XIV w., Luwr RZEŹBA INSULARNA Sztuka insularna czyli wyspiarska rozwijała się w Brytanii i (szczególnie) Irlandii od VII do X w., łączyła wpływy irlandzkiego ruchu monastycznego, sztuki celtyckiej i zoomorficznej ornamentyki sztuki Anglo-Saksonów, germańskich plemion najeżdżających południową i wschodnią Brytanię od początków V w. Warto przypomnieć, że św. Grzegorz, legendarny patron Anglii żył na przełomie III i IV w., ewangelizacja Piktów (celtyckie plemię zamieszkujące dzisiejszą Szkocję) rozpoczęła się już w końcu IV w., a w 432 r. św. Patryk rozpoczął ewangelizację Irlandii doprowadzając w połowie V w. do niemal pełnej chrystianizacji jej ludności. Tak więc po wycofaniu się Rzymian nastąpił z jednej strony szybki rozwój wpływów chrześcijaństwa, z drugiej zaś powrót do miejscowej tradycji artystycznej, zakorzenionej głębiej i bliższej mentalności wyspiarskiej niż sztuka Rzymian (mimo wszystko - okupantów). Trudno mówić o wyspiarskiej rzeźbie we współczesnym znaczeniu. Z obiektów monumentalnych jedynymi formami rzeźbiarskimi były łączące symbolikę pogańską i chrześcijańską wotywne kamienie piktyjskie i brytyjskie kamienne krzyże (na wschodniej stronie przedstawiały sceny ze Starego, na zachodniej zaś z Nowego Testamentu), natomiast wspaniale rozwijały się drobne formy rzeźbiarskie, wyrób kunsztownej biżuterii o zoomorficznych motywach, elementów uzbrojenia oraz cennych, misternie zdobionych przedmiotów codziennego użytku, w których pojawiały się motywy z ikonografii chrześcijańskiej. Oprócz zachowanych w wielu miejscach kamiennych krzyży najcenniejsze dzieła sztuki znaleziono w słynnych grobowcach, jak Sutton Hoo z VI w. Hełmy z grobowca Sutton Hoo, VI/VII w. Pierścien celtycki, 775-780 r. Sprzączka, Suttom Hoo Zamknięcie portmonetki, Sutton Hoo Kolczyki w kształcie pszczół wysadzane granatami, 480 r. Franks Casket, pocz. VII w. - front anglo-saksońskiej skrzyni Wniebowstąpienie z aniołami, VIII w., kość słoniowa (prawdopodobnie okładka księgi) Zwieńczenie tzw. krzyża tau (krzyża św. Antoniego) z postacią Chrystusa, XI w., kość słoniowa, British Museum Fragment kamiennego krzyża z IX w., St. Oswald's Priory, Gloucester Kamienne krzyże: z Bewcastle, VII w. i Eyam, VIII w. Krzyże: Muiredach, IX/X w., Doorty Cross, Kilfenora, XII w. Kamień z Hilton, 800-900 r. Krzyż relikwiarza, XI w., Victoria & Albert Museum Plakieta z kości słoniowej z Genoels-Elderen, IX w. RZEŹBA PRZEDROMAŃSKA Jakkolwiek do sztuki przedromańskiej zalicza się właściwie wszystko, co w tej dziedzinie poprzedza narodziny romanizmu (a więc i sztukę wyspiarską i pewne nurty w sztuce bizantyjskiej) to w węższym rozumieniu pojęcie to obejmuje sztukę karolińską (780-950) związaną z rządami Karola Wielkiego i jego następców i sztukę ottońską (950-1050), uprawianą za rządów Ottona I, Ottona II i Ottona III na terenie dzisiejszych Niemczech. W tym okresie formował się nowy układ przestrzenny chrześcijańskiej świątyni, ale w rzeźbie nie nastąpiły istotne zmiany. Monumentalna rzeźba pełna jeszcze nie istniała (w tej dziedzinie trwał regres od czasów późnego antyku), a wyjątkiem jest tzw. Madonna z Essen - drewniana struktura pokryta płatkami złota. Powstawały natomiast bogato zdobione krucyfiksy - jeden z pierwszych wykonano podobno już w 800 r. na zamówienie Karola Wielkiego dla kaplicy w Akwizgranie. Dziełem wybitnym w swojej prostocie jest naturalnej wielkości krucyfiks Gerona z drugiej połowy X w. Krzyż Matyldy, 973 r., Katedra w Essen Madonna z Essen, 980 r., katedra w Essen (drewno pokryte płatkami złota) Gero Crucifix, 965-970 r. Katedra w Kolonii Krzyż Lotara i detal przedstawiający cesarza Augusta, 1000 r. RZEŹBA ROMAŃSKA Po 1000 r., w związku z ogólnym ożywieniem gospodarczym w Europie szybko rozwijała się produkcja artystyczna. Wielkie katedry i kościoły pielgrzymkowe dekorowane były seriami płaskorzeźb. Staranne rzeźbiarskie opracowanie otrzymywały tympanony świątynnych portali i kościelne wrota. Rodziło się również zjawisko unikalne - romańskie, rzeźbiarskie kapitele. Szczególne znaczenie zyskiwały centra nowej sztuki sakralnej: we Francji Cluny, Autun, Vezelay, Tuluza i Mossaic, W Hiszpanii Leon i Santiago de Compostella, we Włoszech Como, Modena, Verona, Ferrara, Parma i Pisa, w Niemczech Spir i Hildesheim. Rzeźba romańska jest specyficzna - można powiedzieć, że dopiero w tym okresie rodzi się zupełnie nowa, samodzielna sztuka chrześcijańska, która wchłonęła wprawdzie wiele elementów z przeszłości, ale żaden z nich nie zdominował nowego stylu. Z jednej strony wzniosła, nieco oschła elegancja i schematyzm przedstawiania postaci, z drugiej zaś ślady barbarzyńskiej wręcz surowości i dosadnego, "brueglowskiego" realizmu. Kapitel z katedry Saint-Lazare d'Autun, Samobójstwo Judasza, 1130 r. Kapitel z katedry Saint-Lazare d'Autun, Trzej Królowie - Pokłon, 1130 r. Kapitel z katedry Saint-Lazare d'Autun, Trzej Królowie, 1130 r. Tronująca dziewica z dzieciątkiem, 1180-1200 r. Owernia, Metropolitan Museum of Art Kapitel z katedry w Cahors, 1130 r. Jeden ze znaków zodiaku w kościele Saint-Austremonius of Issoire, XII w. Owernia Koziorożec, jeden ze znaków zodiaku jw. w kościele Saint-Austremonius of Issoire, XII w. Owernia Bliźnięta, jeden ze znaków zodiaku jw. w kościele Saint-Austremonius of Issoire, XII w. Owernia Romański anioł, XII w., katedra w Pecs, Węgry Katedra w Chartres, Męczennicy Limoges, 1225 r., Francja Nadrenia, 1150 r., Niemcy San Vincenzo a Torri, XIII w., Włochy Majestat Batllo, XII w., Hiszpania Jonasz, Rzeźbiony kapitel z opactwa w Mozac, XII w. Kapitel portalu w kościele Perrecy-les-Forges Scena z życia Chrystusa, tryptyk, Konstantynopol, koniec X w. Saint Michel, 1125-1150 r., Luwr Opactwo Maria Laach – Diabeł zapisujący grzechy – portal południowy, 1100-1200 r. Kapitel w opactwie Maria Laach - Ewa jeżdżąca w raju na smoku w czapce błazna, 1100-1200 r. Kapitel z klasztoru Notre-Dame-en-Vaux, XII w., Szampania, Francja Panel ambony, Luwr Pórtico da Gloria, Santiago de Compostella, 1200 r. Quadrupeds fighting birds of prey, XII-XIV w. Wenecja Król Dawid, Santiago di Compostella Fragment dyptyku św. Teodorusa, póżny X Konstantynopol Madonna z dzieciątkiem, XII w., chór bazyliki Orcival, Owernia, Francja Tympanon Saint-Julien-de-Jonzy, XII w., Chrystys w majestacie Tympanon portalu katedry w Vezelay, 1130 r. Romański kapitel z Vezelay, 1130 r. Tronująca Madonna z dzieciątkiem, wcz. XIV w. Rawenna Sceny dworskie, kość słoniowa, 1300-1330 r. Paryż, Francja RZEŹBA GOTYCKA W rozwijającej się od XII do XV w. sztuce gotyckiej rzeźba zdobywa coraz ważniejsze miejsce, powraca zarzucone od czasów antyku proporcjonalne przedstawienie postaci ludzkiej, stopniowo znaczenia nabiera realizm. Tacy artyści jak mistrz z Reims czy Nicola Pisano, podobnie jak Gioto w malarstwie, tworzą dzieła zapowiadające nadejście renesansu. Rzeźby w katedrze gotyckiej (podobnie jak w kościołach romańskich) stanowią przede wszystkim oprawę reprezentacyjnych portali świątynnych, ale pojawiają się również większe, przestrzenne grupy rzeźbiarskie - jak np. Rzeź Niewiniątek w chórze katedry w Chartres zapowiadające renesansowe usamodzielnienie się rzeźbiarskiej bryły. Popularnością cieszą się zdobione figurami naturalnej wielkości kamienne nagrobki o architektonicznej formie, których wielkość wymusza czasami ich lokalizację poza murami świątyni. Paryż stał się ośrodkiem rzeźby z kości słoniowej produkującym zarówno obiekty o tematyce religijnej jak i różnego rodzaju puzderka, szkatułki, oprawy luster przeznaczone do prywatnego użytku zamożnej klienteli. W Niemczech rozwija się wspaniała, polichromowana rzeźba drewniana. Jeden z jej najwspanialszych przykładów - ołtarz wykonany przez pracującego przez 20 lat w Krakowie norymberskiego rzeźbiarza Wita Stwosza (Veita Stossa) - znajduje się w Kościele Mariackim w Krakowie. Kolonia Ukrzyżowanie, 1509 r., Hans Backoffe, cesarska katedra św. Bartłomieja, Frankfurt am Main Krucyfiks WIta Stwosza w Kościele Mariackim w Krakowie Dziewica z dzieciątkiem, Payż, XIII w., Luwr Archanioł Gabrie - Zwiastowanie, wapień polichromowany, Normandia, 1490 r. St. Martha and penitents, Swabia, koniec XV w. Tympanon katedry w Chartres, 1145 r. Detal du tombeau de Guido Tarlati à la cathédrale San Donato (Arezzo) par Agostino di Giovanni et Agnolo di Ventura, 1330 r. Jeździec z Bassenheim, 1240 r. Mistrz z Rieux, Musée des Augustins, Toulouse, XIV w. Żołnierze, fragment Pasji, Chêne, Picardia, 1500 – 1510 r. Katedra w Amiens, XV w. Mojżesz, Bad Urach Ołtarz Jacquesa de Baerze, 1390 r., Chartreuse de Ohampmol k/Dijon Katedra w Chartres, 1145 r. Rzeź Niewiniątek, południowy panel chóru katedry w Chartres, 1145 r. Zachodni portal katedry w Chartres, 1145 r. Dyptyk z kości słoniowej, sceny z życia Chrystusa, XIV w., Francja Tabernaculum, kość słoniowa, Paryż, koniec XIV w. Tronująca dziewica z dzieciątkiem, koniec XII w., Gotlandia, Metropolitan Museum of Art Tronująca dziewica z dzieciątkiem, ok. 1300-30 r. Szampania, Francja, polichromowany wapień, Metropolitan Museum of Art. Katedra w Magdeburgu, 1250 r. (Otto I i jego żona Edgitha) Adam i Ewa Maria mit dem Schutzmantel, Liebfrauenkirche Ravensburg, 1480 r., drewno lipowe, Bode-Museum, Berlin. Jakob von Landshut: Trzej Królowie, 1500 r., Katedra w Strassbourgu Maria Magdalena Dziewica z dzieciątkiem, 1345 r., St. Catherine, Diest, Metropolitan Museum of Art Ołtarz w kościele w Szwabach, Wit Stwosz (Veit Stoss), 1505 r. Ołtarz w kościele Mariackim w Krakowie, Wit Stwosz (Veit Stoss), 1480 r. Lorenzo Ghiberti, jedna z dzięsięciu płycin drzwi nazywanych "Bramy raju": Ezaw i Jakub, 1425-1452 r. rola (postać grana przez aktora) = part , pt (skrót) +1 znaczenie potwór (bajkowa lub wyobrażona postać) = monster ikona (znana postać) = icon , także: eicon przestarzale troll (postać baśniowa) = troll Saul (postać biblijna) = Saul akt (obraz, zdjęcie lub rzeźba przedstawiająca nagą postać) = nude Łazarz (postać biblijna) = Lazarus postój = stop +3 znaczenia golem (postać baśniowa) = golem bot (postać zaprogramowana w celu imitacji innego człowieka, np. w internecie, w grach komputerowych) = bot Abel (postać biblijna, syn Adama i Ewy) = Abel Orion (postać z mitologii greckiej) = Orion Achilles (postać z mitologii greckiej) = Achilles Brytania (postać kobieca symbolizująca Wielką Brytanię) = Britannia dekoder (program zmieniający zakodowane dane na postać pierwotną) = decoder Ryjek (postać z "Muminków") = Sniff przetwornik (urządzenie zamieniające jedną postać energii na inną) = transducer główna postać = main character , lead character Argos (postać z mitologii greckiej) = Argus półbóg (postać mityczna) = demigod postać rysunkowa = cartoon character Agamemnon (postać z mitów greckich) = Agamemnon postać historyczna = historical figure postać matki = mother figure , motherly figure Minotaur (postać z mitologii greckiej) = Minotaur znana postać = personage Adonis (postać z mitologii greckiej) = Adonis Większość z nas dobrze zna swoją rodzinę. Czasem jednak marzymy o tym, by naszym przodkiem był ktoś sławny i znany. Odkrywamy w sobie nowe cechy i zdolności. Niektóre z nich pasują do dobrze znanych postaci historycznych! Kto mógłby być waszym przodkiem? Na przygotowaliśmy specjalny quiz, który z pewnością przypadnie wam do gustu! Osoby, które zapisały się na kartach historii są niezwykłe pod każdym względem. Miały zdolności przywódcze, potrafiły zaskakiwać, posiadały ogromną wiedzę i tworzyły wybitne dzieła i wynalazki. Kto z nas nie chciałby być podobnym do jednego z nich? Teraz możecie sprawdzić, jaka postać historyczna mogłaby być waszym przodkiem! Zobacz też: Netta jako modelka w stroju kąpielowym. Zwyciężczyni Eurowizji pokazała bardzo dużo! Quiz - która postać historyczna jest Twoim przodkiem? Kto ze znanych postaci historycznych mógłby być Twoim przodkiem? Sprawdź już teraz! Wystarczy odpowiedzieć na kilka prostych pytań!

rzeźba przedstawiająca znaną postać historyczną